Psychologiem w naszym przedszkolu jest mgr Julia Krasnodębska
Godziny pracy psychologa:
Wtorki 8.00 - 16.00
Jak nauczyć dziecko radzenia sobie z porażką?
Doświadczanie niepowodzeń i przegranych w relacjach międzyludzkich jest naturalnym aspektem rozwoju. Dzieci w wieku przedszkolnym często mają trudności z akceptacją faktu, że nie zawsze odnoszą sukcesy. Rodzice i nauczyciele powinni pomagać dzieciom zrozumieć, że porażka nie oznacza niższej wartości. Warto aktywnie towarzyszyć maluchom w przeżywaniu trudnych emocji związanych z niepowodzeniami, unikając jednocześnie nadmiernej ochrony.
Rodzic może:
- Słuchać i pomagać dziecku nazwać jego emocje, pomagając mu znaleźć dla nich wyjście. Dzieci mogą doświadczać różnych uczuć, takich jak smutek czy złość, a zadaniem rodzica jest akceptacja i wspieranie dziecka w zrozumieniu tych emocji.
- Unikać oceniania, wyśmiewania lub porównywania dziecka do innych, zamiast tego doceniać wysiłek i pozytywne aspekty sytuacji.
- Pomagać dziecku zidentyfikować przyczyny niepowodzenia, gdy emocje opadną, wspierając je w samodzielnym znalezieniu rozwiązania.
- Być przykładem radzenia sobie z porażką, pokazując dziecku, jak się zachować w sytuacji niepowodzenia i dzieląc się własnymi doświadczeniami.
- Zapewniać, że porażka to naturalna część rywalizacji i że wartością jest już samo wzięcie udziału.
- Wzmacniać poczucie wartości dziecka przez akceptację, poczucie bezpieczeństwa i stawianie adekwatnych wymagań.
- Tworzyć sytuacje, w których dziecko może bezpiecznie uczyć się radzenia sobie z porażką, korzystając z różnych form rozrywki i edukacji, takich jak gry planszowe czy organizacja zabaw sportowych.
Jak pomóc dziecku podejmować wyzwania?
Odczuwamy radość z nauki i rozwoju, jednak czasem zadania wydają się zbyt trudne, ich realizacja zbyt czasochłonna, a strach przed niepowodzeniem paraliżuje nasze działania. Dodatkowo, presja rywalizacji i pragnienie sukcesu sprawiają, że stajemy przed wyzwaniami. Jak możemy jako rodzice i nauczyciele wspomóc dzieci w podejmowaniu trudności i realizacji celów w zdrowym duchu rywalizacji?
Podejmowanie wyzwań obejmuje:
- Określenie celu i rozważenie drobnych kroków, które prowadzą do jego osiągnięcia.
- Refleksję nad motywacją – dlaczego wykonujemy dane działanie, jakie korzyści osiągniemy.
- Rozważenie efektywnych metod nauki i przyswajania wiedzy, aby przyspieszyć i ułatwić osiąganie celów.
- Samoocenę mocnych i słabych stron oraz zastanowienie się, jak mogą one pomóc lub przeszkodzić w realizacji celu.
- Odrzucanie strachu przed niedoskonałością i próbowanie pomimo ewentualnych niedoskonałości.
- Umiejętność prośby o pomoc od bardziej kompetentnych osób.
- Inspirację czerpaną z życiowych przykładów innych, którzy osiągnęli podobne cele.
- Radość z małych sukcesów i nagradzanie samego siebie za postępy.
- Przypomnienie sobie sytuacji, gdy mimo wątpliwości udało się osiągnąć cel.
W obliczu wyzwań, trudnych sytuacji i lęku przed porażką, warto wspierać dzieci, pomagając im radzić sobie, zamiast zastępować się nimi czy nadmiernie ochraniać przed trudnościami.
Jak obudzić w dziecku motywację wewnętrzną?
Motywacja wewnętrzna polega na podejmowaniu różnych działań nie ze względu na presję bodźców zewnętrznych (np. nagrody, kary, goniące terminy, przymus itd.), ale z powodu własnych chęci, przekonań, potrzeb, celów. Motywacja wewnętrzna leży u podstaw długotrwałego zaangażowania się w określone czynności oraz odczuwania satysfakcji z własnej pracy, a także większej efektywności działania.
Według teorii samodeterminacji Edwarda Deci i Richarda Ryana stan motywacji wewnętrznej jest determinowany trzema czynnikami:
* poczuciem autonomii („Jestem samodzielny i mogę decydować o sobie.”)
* poczuciem kompetencji („Potrafię to zrobić.”)
* poczuciem więzi („Jestem dla kogoś ważny i mam wsparcie w innych osobach.”
JAK ROZWIJAĆ MOTYWACJĘ WEWNĘTRZNĄ U DZIECKA?
Rozwijaj poczucie autonomii:
* wspieraj przejawy samodzielności,
* stwarzaj okazje do dokonywania wyborów,
* pozwól podejmować decyzje i szanuj je,
* ucz stawiania sobie celów i planowania ich realizacji,
* tam, gdzie to możliwe, pozwól dziecku na realizację działań zgodnie z jego preferencjami i w wybrany przez nie sposób.
Rozwijaj poczucie kompetencji:
* stawiaj przed dzieckiem wymagania adekwatne do jego możliwości (a więc niezbyt proste, ale też nie za trudne),
* chwal wysiłek włożony w wykonanie danej czynności i podkreślaj wkład dziecka w efekt finalny,
* stwarzaj możliwość próbowania różnych aktywności,
* rozwijaj pasję i ciekawość świata,
* nie skupiaj się na błędach dziecka, ale na tym, co wychodzi mu bardzo dobrze,
* ucz je wykonania różnych czynności, rozwiązywania problemów.
Rozwijaj poczucie więzi:
* dawaj dziecku poczucie bliskości, akceptacji i wsparcia,
* bądź zainteresowany jego sprawami,
* zwracaj uwagę na jego potrzeby i zaspokajaj je,
* dbaj, by rozwijało relacje z rówieśnikami,
* ucz je współpracy, proszenia o pomoc, dzielenia się z innymi swoją wiedzą i pasjami.
Sam bądź rodzicem i nauczycielem, który rozwija w sobie motywację wewnętrzną!
